X-over DNA 125 jaar HKK

Non stop verzamelblad

 

 


HKK

In 1923 baarde Kurt Schwitters opzien met een optreden – samen met Theo van Doesburg – in de Haagse Kunstkring. Men was daar niet afkerig van een experiment.  De reden om de kunstenaarsvereniging op te richten was het streven om de grenzen tussen kunstvormen te slechten en daar hoorde het zoeken naar nieuwe vormen bij. Het vermengen van uitdrukkingsvormen en technieken is inmiddels een geaccepteerde praktijk en in die ontwikkeling heeft de HKK zeker een rol gespeeld, met name voor de oorlog en in de jaren zestig. Muziek, architectuur, letteren en beeldende kunst, plus aanverwante disciplines werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit bijzondere DNA onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

 

ANALOOG-DIGITAAL

Als eerste laat Eric Vreedenburgh zien én horen hoe de ontwikkeling van analoog naar digitaal gestalte heeft gekregen in architectuur, kunst en muziek. In 1990 vroeg hij met ‘Non-Stop Architecture’ aandacht voor pionierende geesten als John Cage, wiens ideeën om geluid te bevrijden en toch te structureren verrassend vergelijkbaar bleken met strategieën om architectuur flexibel te maken. De computer heeft die ontwikkeling enorm versneld. Reden om de stand van zaken te peilen in Non-Stop Architecture Revisited.

 

OPZET

De opzet is tweeledig. Ten eerste de vraag hoe een architectonisch ontwerp bij voorbaat kan anticiperen op veranderende opvattingen over maatschappij en wonen. Ten tweede het besef dat wij in een ideeënwereld leven en dat alle vormgeving op een mentale basis berust. De menselijke capaciteit om te ordenen heeft veel praktische consequenties, maar manifesteert zich misschien wel het mooist in de kunst – geen enkele kunstvorm uitgezonderd. Wat er in de HKK getoond wordt is steeds het ‘toevallige’ resultaat van een open proces binnen bepaalde spelregels.

 

KUNST EN TECHNOLOGIE

In de afgelopen jaren heeft de technologische ontwikkeling niet stilgestaan en worden ontwerpprocessen op hun kop gezet. De versmelting van technologie met kunst en ontwerpen is een realiteit. Eén en hetzelfde algoritme kan zowel landscapes, soundscapes of ruimtelijke objecten genereren.

 

TENTOONSTELLING VAN 16 T/M 19 JUNI

Non Stop Architecture Revisited brengt werk onder de aandacht van oude en nieuwe pioniers: John Cage, Dick Raaijmakers, Remko Scha, Eric Vreedenburgh, Jochem van de Spek, Dirk vander Kooij, Piet Zwart, Jos de Bruin, Livinus van den Bunt, Piet Hein Eek/Marc Ruygrok en Zoetrope studio. Allen hebben een relatie met open ontwerpprocessen. Heeft dat de toekomst? Ter afsluiting vindt op zondag 19 juni een discussie plaats met Wim de Ridder, Diana Wind, Mick Eekhout, Alcedo Coenen en Eric Vreedenburgh. Ook zijn er performances van Samuel Vriezen en Josien Laurier en The Machines.

verzamel-beeld-week-2-site-HKK

HKK

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.
Collectief
De tweede week krijgt een sociale inslag dankzij het Theater van de Verkeerde Beslissing. Het Haagse kunstcollectief reageert in korte films op brandende kwesties. Het krankzinnige schaakspel in Syrië, het wurgcontract met Griekenland, de politieke moord op Boris Nemstov: het zijn grote onderwerpen, maar omlijst door een universeel citaat van Shakespeare wordt de hamvraag snel gesteld. De respons op internet is groot, vooral uit het buitenland. Aan elk project gaat veel research vooraf. Men bezoekt belaste locaties, werkt samen met locale kunstenaars en raadpleegt internationale deskundigen, bijvoorbeeld van Clingendael.

VAN RIVIERKLEI TOT NIEUWE MEDIA

Bij de uitvoering zijn verschillende disciplines betrokken, zoals film (Marcel Loermans), literatuur (Ruud Hisgen) en productie (seriousFilm). Oprichter Ingrid Rollema zoekt het kernbeeld vaak in klei, maar brengt ook haar theaterachtergrond in. Haar studio staat vol handgemaakte props in alle mogelijke materialen. Andere leden van het collectief buigen zich over tekst, verfilming, vormgeving en productie. Het resultaat is gericht op maximale verspreiding via nieuwe media.

TENTOONSTELLING VAN 22 T/M 26 JUNI

Het Theater van de Verkeerde Beslissing, opgericht in 2014, geeft met vijf filmprojecten een indruk van de collectieve werkwijze. Daarbij worden ook rekwisieten getoond die het productieproces tastbaarder en tegelijk wonderlijker maken. Film is en blijft een product van de verbeelding. Ter afsluiting vindt op zondag 26 juni een discussie plaats met Diana Wind, Ingrid Rollema en Paul Meerts.

FRANS ZWARTJES

In de hoge zaal gaat de 89-jarige Frans Zwartjes (volgens Susan Sontag de ‘grand old man’ van de experimentele film) in gesprek met Hester Scheurwater. Woorden komen er niet aan de pas, ze reageren op elkaar met beelden. Dat proces wordt op film vastgelegd door Gerard Holthuis, het resultaat wordt getoond in de vijfde week van 13 t/m 17 juli.

2x-zw-1024HKK

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

GRONDLEGGER

In de derde week wordt de nestor van de elektronische muziek geconfronteerd met de jonge honden van hedendaagse megashows in beeld en geluid. Dick Raaijmakers (1930-2013) was een van de eerste onderzoekers van elektronisch geluid op het Natlab van Philips. Zo te zien een keurige man, in hagelwit overhemd en het haar in een scheiding gekamd, typerend voor de jaren vijftig, maar zijn bijnaam Kid Baltan (omgekeerd te lezen) doet anders vermoeden. Raaijmakers ontwikkelde zich snel tot de een van de beste cross-overkunstenaars waar de HKK-manifestatie de spotlights op zet. Als filosoof, componist, schepper van geluidssculpturen, curator (Anti Qua Musica in het Haags Gemeentemuseum) en docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag heeft hij velen geïnspireerd. Kraftwerk en consorten zijn hem dankbaar. Te zien en te horen zijn enkele van zijn unieke geluidssculpturen, zoals de Ideofoon 1.

Zoetrope-4-1024HONG KONG

Vier jonge VJ’s, die sinds kort opereren onder de noemer Zoetrope, geven visueel tegengas. In het dagelijks leven zorgen ze voor explosieve beeldeffecten bij grote dance-evenementen. Morgen op Ibiza, overmorgen in Berlijn. Hoe enerverend ook, de ‘video jockey’ is dienstbaar aan de muziek van een disc jockey. De cross-over manifestatie in de HKK biedt een uitgelezen kans om de eigen visuele stijl diepgaander te exploreren en op een nieuwe manier te reageren op andere vormen van kunst. Zoetrope gaat bijvoorbeeld in dialoog met de film Hong Kong, een zwart-wit klassieker van Gerard Holthuis. Voor de Hong Kong-beeldengroep van Archipel Architecten wordt een nieuwe enscenering geschapen, waarbij gezocht naar de sfeer van hectiek met een waas van oosters mysterie, iets dat velen ervaren in een stad als Hong Kong.

SCHOOLBANKJE

In de bestuurskamer komt het historische parallelprogramma op stoom. De zogeheten‘Gouden Boeken’ die bij de stichting van de HKK in 1891in gebruik werden genomen, worden bladzij na bladzij omgeslagen op een video-loop. Vakkundige portrettisten zoals Han van Meegeren vereeuwigde bij festiviteiten hun Kringgenoten op groot formaat. Wie dat wil kan er in alle rust naar kijken vanaf een oud schoolbankje, ingebracht door Karel Bodegom, interieurarchitect en mede-curator van deze ruimte. “In zo’n bankje begint het bewustwordingsproces,” zegt hij. “De meubels die er tijdens de X-OVER manifestatie gaandeweg bijkomen representeren een voortgaande levensfase.” Tenslotte wordt de schijnwerper gezet op schilderijen van voormalige HKK-leden die niet in de vergetelheid mogen raken. Deze week een destijds zeer geruchtmakend doek van Nol Kroes met een frontaal naakt en een afkeurende prelaat.

Koenverzamelblad1125 JAAR HAAGSE KUNSTKRING

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

“Zoals een schilder zijn pigmenten mengt, zo meng ik DNA,” zegt Koen Vanmechelen. De Vlaamse kunstenaar die van Detroit tot Sjanghai wordt binnengehaald als een vernieuwende geest, is ook een spilfiguur in de jubileummanifestatie van de 125 jarige HKK. Zijn kippen, zijn eieren, zijn kunstzinnige aanpak van een wetenschappelijke oervraag, zijn hele sociale laboratorium komt naar Den Haag.

 

BIOCULTURELE DIVERSITEIT

’s Nachts gaan ze op stok, maar overdag mogen de kippen in en uit lopen bij de Haagse Kunstkring. Volgens Koen Vanmechelen (1965) worden ze geen drie- maar vijftien jaar oud en de bezoeker kan met eigen ogen zien hoe gezond de negentiende generatie van zijn ‘Cosmopolitan Chicken Project’ is. “Elk land, elke streek, elk afgelegen dorp houdt vast aan zijn eigen kip,” zegt de kunstenaar. “Men noemt dat cultureel erfgoed en beschermt het fanatiek, maar door inteelt wordt zo’n unieke kip op den duur onvruchtbaar. Alleen door bioculturele diversiteit – door genen te kruisen – ontstaat er weer een gezond ras dat de hele aarde kan voeden.
Door nauw samen te werken met wetenschappers uit verschillende disciplines heeft de kunstenaar een enorm werkveld geschapen. Hij zette een denktank op, een open universiteit, proefboerderijen en een landgoed om de natuurlijke habitat van mens en dier te onderzoeken. Hij vliegt de hele aardbol rond om zijn filosofie uit te dragen en ontwikkelt voortdurend nieuwe projecten. Zo sponsort hij tegenwoordig ook de ‘adoptie’ van koeien in Afrika. Met een genetische impuls uit Kenia hebben de Masai in Tanzania meer kans om de klimaatsveranderingen – in dit geval droogte – het hoofd te bieden.
Vanmechelen nam deel aan de Documenta en de Biënnale van Venetië, maar de Haagse Kunstkring is net zo goed een kans om zijn ideeëngoed te verspreiden. Hij toont niet alleen een overzicht van zijn projecten en activiteiten, maar licht zijn filosofie ook persoonlijk toe bij een afsluitend debat. Zijn cross-over van kunst en wetenschap draait in laatste instantie om de sociale dimensie: ‘apartheid’ gaat ons niet redden - ‘delen’ wel. “Een leefbare habitat mag niet gemonopoliseerd worden,” zegt hij. “Elk organisme heeft andere organismes nodig om te overleven.”

Koen-Vanmechelen2

NEST - WILLEM KLOPPERS

In de bovenzaal presenteert Nest zich als vertegenwoordiger van het jonge en opvallend actieve kunstleven in Den Haag. De in 2008 opgerichte culturele broedplaats presenteert zich met Nest TV en de video Meadowlands Zone 1 van Simon Senn.
In de bestuurskamer wordt het historische parallelprogramma voorgezet met Willem Kloppers (1937-2014). Het voormalig HKK-lid won in 1960 en 1961 de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst en kreeg in 1962 een Franse beurs om in Parijs te studeren. Een expressief doek uit 1956 toont hoe schilderachtig het begon, een frêle lattenstoel hoe hij zich gaandeweg tot constructivist ontwikkelde. De originele ‘Gouden Boeken’ die bij de stichting van de HKK in 1891 in gebruik werden genomen, zijn door Karel Bodegom op speciale dragers geplaatst. Vanwege hun kwetsbaarheid worden ze bladzij na bladzij omgeslagen op een video-loop.

BEELD-1-WEEK-5B125 JAAR HAAGSE KUNSTKRING

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

Wanneer is een camerabeeld raak? Frans Zwartjes en Hester Scheurwater wilden daar op een pure manier, met een vrijwel woordeloos ‘beeldgesprek’ achter komen en Gerard Holthuis legde de sessies vast op film. Met dit project schrijft de HKK filmhistorie, want erg mededeelzaam is de 89-jarige Zwartjes nooit geweest. “Als de film in de camera zit, druk je op de knop en je filmt”, was de eerste les die Holthuis van hem kreeg. Nu gaat hij alsnog de diepte in met twee van zijn meest getalenteerde leerlingen op de roemruchte Vrije Academie waar hij groot stempel op drukte.

Vanaf zijn filmdebuut in 1968 (hij speelde ook altviool bij de Nederlandse Opera en hij schildert) veroorzaakte  Zwartjes’ werk een schokreactie. Zijn stijl wordt gekenmerkt door extreme close-ups, vreemde perspectiefwisselingen en zwaar opgemaakte acteurs die gevangen zijn in een web van seksueel geladen machtsspelletjes. Hysterie, psychose en wreedheid behoren tot zijn vaste thema's. Voor een Oscar kwam hij niet in aanmerking, maar door de Amerikaanse essayist Susan Sontag werd hij wel 'de belangrijkste experimentele filmer van zijn tijd' genoemd. In 1990 kreeg hij als eerste de Ouborgprijs van de gemeente Den Haag. Volgens de jury overschrijdt hij de scheidslijn tussen film en beeldende kunst: Bij hem is film geen medium om een verhaal te vertellen. Het gaat om film als film met al zijn tricks en trucs, zoals het hem bij het schilderen om het schilderen gaat. Want, zegt hij zelf: 'Hoe dieper je in de materie graaft, hoe dichter je bij het mysterie komt.' Naast de première  van het ‘BeeldGesprek’ wordt – in samenwerking met het Eye-Institute in Amsterdam – een groot aantal films van Zwartjes getoond. Hij houdt ook dagelijks spreekuur voor belangstellenden.

BEELD2-STOELWEEK-5B

MANGODIN

De theatrale jurken van Simone ten Bosch zullen menigeen de adem benemen in de vijfde week van Het X-OVER DNA. Dagelijks  worden drie nieuwe ‘karakters’ ten tonele gebracht, zowel in de Haagse Kunstkring als daarbuiten op straat. Op de openingsavond (woensdag) is er bovendien een concert met percussionist Konstantyn Napolov, op de afsluitende zondagavond is er een Grande Parade van alle persoonlijkheden. “In feite gaat  het om twaalf performances,” zegt dochter Salomé die alles coördineert. “Titels als Hemelbewandelaar en MangoDin roepen de sfeer enigszins op, maar bereid je voor op een fysieke confrontatie met  hele exotische vrouwen.”

BEELD-3-WEEK-5B

DE EERSTE SPREKENDE FILM

Henk Wegerif, de charismatische voorzitter van de HKK, die ook in moeilijke oorlogsjaren het hoofd koel hield en daarna met Willem Sandberg de beeldende kunsten weer een beetje in het zadel hielp met de 1-procentsregeling, krijgt een aparte plek in de manifestatie. Zijn architectonische werk dat niet dreef op een ‘signature style’ maar technisch wel degelijk vooruitstrevend  was, komt aan bod in tekeningen, foto’s en maquettes. Het Willemspark-complex  (op de hoek van de Zeestraat en de Javastraat) is een van de geliefde ‘landmarks’ van Den Haag. Minder bekend is zijn rol in de Nederlandse filmhistorie. Hij was de ‘art director’ van de eerste gesproken film – over Willem de Zwijger – en werd een veelgevraagd decorontwerper. Niet de eigen stijl stond voorop, maar de analyse van de vraag. Het programma is zo vol dat Denneweg 68 tijdelijk als annex wordt gebruikt om drie van zijn films te vertonen.

WEWERKA

In de bestuurskamer wordt het historische parallelprogramma voorgezet met alles-kunstenaar Stefan Werweka (1928-2013). In zijn stoelen zie je de beeldhouwer terug: iemand die zitten definieert als een werkwoord. Het product is het zichtbare resultaat van zoeken naar vorm. De gebruiker moet daar op zijn beurt actief mee verder.

Floris-Kaayk-Human-Bird-Wings2-e1441897333755

125 JAAR HAAGSE KUNSTKRING

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

Klik er twee pootjes aan vast en Oscar gaat kruipen. Erg volwaardig is het schepsel nog niet, maar een bevlogen wetenschapper legt uit welke voordelen een ‘Modular Body’ heeft: geen ingrijpende operaties meer, maar gekweekte en geprinte onderdelen die gemakkelijk te plaatsen zijn. Wat zegt dit over de toekomst van de mens? Een TV-panel buigt zich over de ethische grens. Waar begint bewustzijn? Is er sprake van moord als de proeven met Oskar worden beëindigd?
Het lijkt een ietwat opgewonden, wetenschappelijke documentaire. Menige TV-kijker zal niet verbaasd zijn dat ergens, in een goed beveiligd laboratorium aan kunstmatig leven wordt gewerkt. Maar het is kunst. Het stelt op zo’n overtuigende manier vragen dat je gemakkelijk meegaat met de fantasie van Floris Kaayk. Dat is niet eens zo vreemd, want Kaayk brengt een droom tot leven waar al in oeroude mythes gestalte aan is gegeven. Het negentiende-eeuwse monster van Frankenstein liet de droom ontsporen, maar de angst van toen voor exacte wetenschap is verdwenen. Wij lopen rond met pacemakers, kunstknieën en exoskeletten. Langzamerhand raken 3D-geprinte kopieën van onze eigen organen in het zicht. Aan de horizon wenkt kunstmatige intelligentie en daarachter de cyborg.
De vorm waarin het is gegoten, bepaalt of kunst overtuigt en daarin slaagt Floris Kaayk op een hele nieuwe manier. ‘The Modular Body’ heeft de vorm van een interactieve documentaire met 56 onderdelen, waarbij de kijker zelf de route bepaalt. “Ik zoek telkens een andere structuur,” zegt hij, “om een verhaal te vertellen.” Bij ‘The Witch Doctor’ is dat bijvoorbeeld een korte videoclip die vrijwel geheel uit animatie bestaat. Hij is al zo vaak bekeken op internet dat het publiek de clip nu werkelijkheid maakt door massaal om de zanger heen te draaien.” Ondanks het succes en de bekroningen is zijn atelier ’s winters nauwelijks te verwarmen. Kunst is geen vetpot. Maar Kaayk vindt de industriële locatie in de Binckhorst ideaal: “Het is hier lekker rauw en om me heen gebeurt te veel om op te noemen.”

Screenshot-Witch-Doctor-2-960x540

 

1646

De drie videowerken die project-ruimte 1646 toont, sluiten er prachtig bij aan. Het wemelt van de culturele broedplaatsen in Den Haag en voor de huidige generatie is het beeldscherm een vanzelfsprekendheid. Het medium is ook moeiteloos te vervoeren. In de Boekhorststraat, midden in een etnisch gekleurde volkswijk, is het een komen en gaan van internationale kunstenaars. In de veel chiquere setting van de Haagse Kunstkring komt deze jonge kunstvorm waarschijnlijk rauwer over dan men gewend is, maar dat kan ook verfrissend zijn.

Screen-Shot-2012-10-18-at-12.13.11-560x311

RIETVELD EN BAS VAN PELT

In de bestuurskamer worden twee iconische stoelen gepresenteerd. De kubistische ‘Berlijn’ van Rietveld dateert uit 1923 en oogt vrij Spartaans qua zitcomfort, maar is wel bijzonder sculpturaal. Een van de eerste buismeubelen (1934) van Bas van Pelt lonkt juist wel naar de luie bezitter. De buisstoel wordt geflankeerd door een naïef, maar historisch zeldzaam portret dat Gispen van zijn overbuurman schilderde, vlak voordat hij door de Duitse bezetter – vanwege onderduikers – naar het concentratiekamp werd gestuurd.

Happy End

125 JAAR HAAGSE KUNSTKRING

Muziek, vormgeving en beeldende kunst, letteren en aanverwante disciplines zoals film en theater werken al 125 jaar structureel samen binnen de HKK. Om dit DNA fris onder de aandacht te brengen heeft gastcurator Menno Doornbos een veelomvattende manifestatie opgezet: HET X-OVER DNA. In de maanden juni en juli worden er wekelijks nieuwe ‘cross-overs’ gepresenteerd.

 

DE NACHTKANT VAN DE X_OVER MANIFESTATIE

In de laatste week van HET X-OVER DNA kijkt de Haagse Kunstkring achterom én vooruit onder het motto ‘Happy End’. Alle tot dusverre getoonde cross-overprojecten zijn na het invallen van duisternis vastgelegd op film door Eric de Vries. Omdat er ‘s nachts steeds extra beamers zijn ingezet, heeft dat spectaculaire ‘dubbelbeelden’ opgeleverd. De argeloze voorbijganger op de Denneweg zal waarschijnlijk verrast hebben stilgestaan bij de enorme ‘kijkdoos’ waarin de HKK na sluitingstijd veranderde. Via de films kan iedereen die ‘nachtkant van de HKK’ nu ook op klaarlichte dag zien.

 

NIEUWE GOUDEN BOEKEN

Ze worden als de kroonjuwelen van de HKK beschouwd: de zogenaamde ‘Gouden Boeken’ uit 1892, 1902 en 1914. Bij feestelijke gelegenheden werden er markante leden in geportretteerd door vakgenoten als Jozef Israëls, Berlage, Toorop en meestervervalser Han van Meegeren. Doorgaans worden ze in het Haags Gemeentearchief bewaard, maar tijdens de jubileummanifestatie werden ze in de HKK op speciale standaards getoond. Om deze kwetsbare documenten toegankelijk te houden maakte Eric de Vries een video-loop van de inhoud. Op de afsluitende zondagavond worden de oorspronkelijke Boeken officieel gesloten, maar worden er ook nieuwe ‘Boeken’ overhandigd. Deel vier dat de geschiedenis zal ingaan als de X-OVER-box, bestaat uit een doos van 50 x 70 cm, gevuld met originele bijdragen van alle deelnemers aan de jubileummanifestatie. Dit geschenk van curator Menno Doornbos wordt gecompleteerd door een vijfde box, gevuld met maagdelijke bladen, uiteraard met het verzoek aan de Kring om de traditie nieuw leven in te blazen.

 

PIM PIËT

Hoewel de Haagse Kunstkring nadrukkelijk is opgericht als ontmoetingspunt van de diverse kunsten, waren de ambities in de ogen van Pim Piët zo verzand dat hij zich als lid afmeldde, nadat hij in 1991 het honderdjarig bestaan van de HKK had geregisseerd. Nu, verrast door de kwaliteit en de veelzijdigheid van de huidige manifestatie, komt hij daarop terug. Hij verzorgt de vormgeving van de X-OVER-box, hij toont twee recente werken waarin taal, beeld en muziek een verbond aangaan en hij wordt weer lid.

 

URSONATE

Een van de meest geruchtmakende wapenfeiten uit de geschiedenis van de HKK betreft de introductie in 1923 van Dada in Nederland. Theo Van Doesburg had Kurt Schwitters uitgenodigd om de bedoelingen uiteen te zetten, wat de Duitse Dadaist met verve deed: hij debiteerde absurde poëzie, blafte als een hond, loeide als een koe en overschreed alle grenzen in het klankdicht ‘Ursonate’. Deze memorabele gebeurtenis wordt nieuw leven ingeblazen in twee ‘interactieve’ tekeningen van HKK-lid Peter van Sambeek. Het fijntjes getekende portret van Schwitters braakt - na het drukken op een knop - de Ursonate in al zijn historische rauwheid uit. De aristocratisch ogende Van Doesburg drinkt – eveneens op verzoek – water door een rietje.

 

HAAGSE SCHIMMEN

Meer schimmen uit het verleden komen tot leven in de installatie van Henk Boelmans Kranenburg. Hij gebruikt de toverlantaarn, een optische medium uit vervlogen tijden, om een vervreemdende sfeer te scheppen, maar bij de hakkelende montage gaat hij uit van authentieke videobeelden uit de jaren zeventig en tachtig. Saillant detail: bijna alle HKK-leden die de revue passeren zijn inmiddels overleden. De omlijsting is schatplichtig aan de nog veel oudere Stijl-kunstenaar Vilmus Huszár die in de jaren twintig actief was in de HKK. Peter van Loon, die nog steeds als een onmisbare kracht op de Kring te vinden is, participeert in het schimmenspel met een mechanisch vanitas symbool.

 

BREXIT

Omkijken en vooruitzien horen bij elkaar. Door alle cross-overs zijn ter plekke ook geheel nieuwe kunstwerken geboren. Zo bleken de projecties van Zoetrope een perfecte aanvulling op het belangrijkste decor van het Theater van de Verkeerde Beslissing. Het resultaat, gewijd aan de commotie rond Brexit, beleeft woensdagavond zijn wereldpremière.

 

 

WOORDBEELD - vraagt attentie van oog en oor

Gedichten van onze leden:

Marcellus Emants, Boutens, J.C. Bloem, Martinus Nijhof, Jozef Eijckmans, Pierre Dubois, Paul Rodenko, Gerard Fieret, Ellen Warmond, Inge Tielman, Meta van IJzer en Peter Berger klinken vanaf woensdagavond 27 juli permanent in de bestuurskamer.
Als onderdeel van de installatie woordbeeld. Met de stemmen van Ellen Verheij, Rein Edzard en Ellen Fernhout.

Titels van de gedichten die te horen zijn in de bestuurskamer:

Marcellus Emants 1848 – 1923: een fragment uit Lilith
P.C. Boutens 1870-1943: De maan is al boven de seringen
J.C. Bloem 1887 -1966: November
Martinus Nijhof 1894 – 1953: Het kind en ik
Jozef Eijckmans 1907 – 1996: men reist maar reist niet meer
Pierre Dubois 1917 – 1999: TECUM
Paul Rodenko (1920 – 1976): Februarizon
Gerard Fieret 1924 – 2009: de wind
Ellen Warmond (1930- 2011): Je bent
Inge Tielman 1931 – 2015: Solo voor een trompet
Meta van IJzer 1934 – 2014: de sporen van de tijd
Peter Berger (1936 – 2000): Walcheren